Καινοτομία και σωστοί έλεγχοι στην αγορά

Άρθρο του κου Κωνσταντίνου Μ. Φρουζή, Προέδρου ΣΦΕΕ στο Βήμα – Κυριακή 7/12/2014

Το τελευταίο διάστημα η πολιτική δράση αναλώνεται για μια ακόμη φορά στις συζητήσεις με την Τρόικα και την προσπάθεια της χώρας να ανταποκρίνεται στα προαπαιτούμενα των εκπροσώπων των δανειστών. Όλο αυτό το διάστημα που οι Κυβερνώντες προσπαθούν και πάλι να δείξουν καλή και «κοσμία» διαγωγή, οι έλληνες ασθενείς και ειδικά οι χρόνια πάσχοντες οι οποίοι είναι στην οικογένεια μας και στο σπίτι μας, έχουν να αντιμετωπίσουν μια δεδομένη κατάσταση που δυστυχώς δεν έχει μεταφερθεί σε κανένα από τα χαρτιά του τραπεζιού των συζητήσεων. Την ώρα που οι πολιτικοί μιλούν για την μετά το μνημόνιο εποχή, οι έλληνες ασθενείς προσπαθούν να βρουν τα φάρμακά τους, και να εξασφαλίσουν αξιοπρεπή περίθαλψη στα νοσοκομεία. Πράγμα όμως δραματικά δύσκολο κυρίως στα δημόσια ιδρύματα. Δεν είναι υπερβολή, όμως πολλοί είναι εκείνοι που δεινοπαθούν μέχρι να εξασφαλίσουν κάποια θεραπεία, κι αυτό εξαιτίας του κλασικού πλέον «στερείται» από τα νοσοκομεία. Από την πλευρά μας, προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε την επάρκεια στα κανάλια διανομής ειδικά στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, ένα κανάλι που δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να περιοριστεί.

Όσο δε για τις ελλείψεις που μπορεί να υπάρχουν στην αγορά και ειδικά στη αλυσίδα των φαρμακείων, αυτό που θέλω να επισημάνω και πάλι, είναι πως η κατάσταση αυτή δεν προκύπτει από την ολιγωρία των εταιρειών, οι οποίες έτσι κι αλλιώς βρίσκονται στην Ελλάδα για να διακινούν φάρμακα. Αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό – και όπως μάλιστα διατείνεται και ο ΕΟΦ- στις παράλληλες εξαγωγές που γίνονται από το χονδρεμπόριο.

Όμως θα πρέπει να γίνει κατανοητό και συνείδηση στην Πολιτεία ότι τα προβλήματα των ασθενών δεν είναι η επάρκεια σε θεραπείες, την οποία αποδεδειγμένα και με υψηλό κόστος μέσω των μέτρων για rebate και clawback, εμείς ως εταιρείες εξασφαλίζουμε. Είναι η υψηλότατη επιβάρυνση του πιεσμένου εισοδηματικά Έλληνα πολίτη να ανταποκριθεί στις νέες οικονομικές απαιτήσεις προκειμένου αγοράσει τα φάρμακά του, καθώς η συμμετοχή έχει φτάσει στο 28% όταν πριν μερικά χρόνια ήταν περίπου 12%.

Ποια είναι λοιπόν μεταμνημονιακή πορεία του έλληνα ασθενή στην Ελλάδα του πλεονάσματος και του ανοδικού ΑΕΠ; Τολμώ να πω πως δεν θα έχει καμία διαφορά με τη σημερινή δυσχερή κατάσταση. Γιατί η μακροοικονομική εικόνα δεν ανταποκρίνεται στην καθημερινότητα του πολίτη.

Είναι ανάγκη λοιπόν να αποκατασταθεί όλη αυτή η ανισορροπία στη θεραπευτική διαδικασία, κι αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί όταν συνεχίζεται η μείωση του προϋπολογισμού υγείας και όταν δεν υπάρχει στρατηγική πολιτικής υγείας που να προάγει την καινοτομία και τους σωστούς ελέγχους στην αγορά.