Διαβρώνονται τα θεμέλια του κοινωνικού κράτους

Άρθρο κ. Κωνσταντίνου Μ. Φρουζή, Προέδρου ΣΦΕΕ Επενδυτής

Άρθρο του Προέδρου ΣΦΕΕ, κ. Κωνσταντίνου Φρουζή
για την Εφημερίδα «Επενδυτής»

Μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδος με πρωτοφανείς συνθήκες πίεσης, όχι ακόμη ξεκαθαρισμένο θεσμικό πλαίσιο και ως εκ τούτου έντονη ανασφάλεια, αναμένεται να βιώσουμε Έλληνες πολίτες και ασθενείς αλλά και όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς στο κλάδο υγείας, το επόμενο διάστημα. Θα είναι το αποτέλεσμα μιας αδιάλλακτης στάσης της Τρόικας να επιβάλει δραματική μείωση, με αποκλειστικά λογιστικής φύσης κριτήρια των κοινωνικών πόρων στη Χώρα μας.

Με μόλις 2 δις. ευρώ προϋπολογισμό για φάρμακα, με απουσία νέων θεραπειών από την αποζημίωση για τους ασθενείς και με διατάξεις που συμπιέζουν τα κατώτερα επιτρεπτά επίπεδα της υγείας του λαού μας, αυτό που η Τρόικα αναφέρει σαν “εξορθολογισμό δαπάνης και κόστους”, εξελίσσεται σε διάβρωση των θεμελίων του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Εύχομαι να διαψευστώ αλλά είναι βέβαιο ότι οδηγούμαστε σε μια νέα  κατάσταση που διαρρηγνύει ακόμη περισσότερο την κοινωνική συνοχή και απομειώνει την ανθρώπινη αξία στον τόπο μας.

Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης, η χώρα μπαίνει σταδιακά σε τροχιά ανάκαμψης και αναμένεται το 2014 να υπάρχει μια  θετική μεταβολή του ΑΕΠ. Όμως ακόμη και αν έρθει, αυτή η ανάκαμψη δείχνει σαν  Πύρρειος Νίκη  μειώνοντας το ΑΕΠ μας κατά περίπου 60 δισ. € περιορίζοντας τραγικά τα εισοδήματα και εκτοξεύοντας την ανεργία. Επί της ουσίας και κάθε οικονομολόγος ή ακόμη και λογιστής  γνωρίζει ότι καμία ανάπτυξη δεν πρόκειται να γίνει αντιληπτή στην καθημερινή ζωή των ελλήνων που αγωνιούν για  το σήμερα. Η Κυβέρνηση πιστεύει ότι με την σταδιακή κατεύθυνση κεφαλαίων στην πραγματική οικονομία η κατάσταση θα βελτιωθεί. Όμως την ίδια στιγμή είναι η ίδια που έχει την ευθύνη και αποφασίζει να στερήσει κεφάλαια από την πραγματική ζωή και την υγεία των πολιτών. Διότι το μόνο που πράττει αυτή την ώρα είναι να «εξασφαλίζει» μια φαρμακευτική κατά κεφαλή δαπάνη στον έλληνα πολίτη σχεδόν στο μισό αυτής που έχει ο μέσος ευρωπαίος πολίτης! Είναι η ίδια η Κυβέρνηση που σε λίγο καιρό αναλαμβάνει την Προεδρεία της ΕΕ και η οποία θέτει τον έλληνα ασθενή σε μειονεκτική θέση έναντι των άλλων ευρωπαίων πολιτών. Για μια ακόμη φορά, λοιπόν, ο κλάδος της υγείας και ιδιαίτερα και μονότονα τα  5 τελευταία χρόνια ο κλάδος του φαρμάκου καλείται να αποτελέσει το βασικό δεκανίκι του προϋπολογισμού στη μείωση των δαπανών.

Στο τελευταίο σχέδιο του Προϋπολογισμού του 2014  είναι η ίδια η Κυβέρνηση που παρουσίασε στην Τρόικα ότι το φάρμακο θα είναι ακόμη μια χρονιά μέσω του οποίου θα επιτευχθεί η μεγαλύτερη εξοικονόμηση δαπανών!  Και φυσικά με αυτό η Τρόικα δείχνει ικανοποιημένη αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να απαιτήσει γιατί όχι κι άλλα, κι άλλα. H εμμονή με τον κλάδο της υγείας και ειδικά του φαρμάκου που τα έχει μάλιστα καταφέρει καλύτερα από όποιο άλλο κέντρο κόστους του γενικού προϋπολογισμού της Κυβέρνησης τα τελευταία χρόνια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως εντελώς αντικοινωνική, ποδοπατά την κοινωνική αλληλεγγύη αλλά ακόμη και το Σύνταγμα που μιλά για απρόσκοπτη περίθαλψη των Ελλήνων. Σίγουρα υπάρχουν σημάδια ρατσισμού εκ μέρους της Τρόικας, η Κυβέρνηση όμως είναι ο υπεύθυνος για τις τελικές αποφάσεις.

H βιομηχανία μας από την άλλη πλευρά, ελληνική και πολυεθνική, έρχεται αντιμέτωπη αφενός με άλυτα βασικά προβλήματα του παρελθόντος, αφετέρου με νέα ζητήματα που γεννιόνται από την νέα Μνημονιακή πολιτική. Τα παλιά είναι γνωστά: Διατήρηση του καθεστώτος καθυστέρησης πληρωμών και διόγκωση των χρεών, καμία φορολογική μέριμνα για την ομαλή  απορρόφηση των επιβαλλόμενων ζημιών από το «κούρεμα» των ομολόγων, καθυστέρηση πάνω από 3 χρόνια στην αποζημίωση για τον Πολίτη των νέων φαρμάκων.

Και από την άλλη έχουμε επιπλέον τα νέα ζητήματα που έχουν προκύψει. Με το φόβο να μην ξεφύγουμε από το όριο της ” δαπάνης για τον Έλληνα ασθενή”, που ακόμη αναρωτιόμαστε ποιος λαμπρός νους εφηύρε το 1% του ΑΕΠ να περιορίζει το φαρμακευτικό προϋπολογισμό στις χώρες της ΕΕ  χωρίς να παίρνει υπόψη το απόλυτο μέγεθός του, η Κυβέρνηση εξακολουθεί να μην εντάσσει στη Θετική Λίστα όσα καινοτόμα σκευάσματα πήραν τιμή στο τελευταίο δελτίο τιμών με τη δικαιολογία ότι πρέπει να εξεταστούν από την νέα Ειδική Επιτροπή Αξιολόγησης πρωτοτύπων-καινοτόμων φαρμακευτικών. Η ανυπαρξία νέων φαρμάκων σε συνδυασμό με την εμμονή για συνταγογράφηση με βάση τη δραστική ουσία, αναμένεται να προκαλέσει απορρύθμιση των ασθενών η οποία εν τέλει θα μεταφραστεί  σε δραματικά υψηλότερα κόστη για το ΕΣΥ και τα Ταμεία.

Δε λέω κάτι καινούργιο. Είναι μια επιστημονική διαπίστωση που προκύπτει και από τη διαφορά του μέσου κόστους περίπτωσης στην πρωτοβάθμια φροντίδα, η οποία υπολογίζεται στα 150 € ( 31,5 € με 4-5 επισκέψεις κατά ασθενή ετησίως) και του μέσου κόστους περίπτωσης νοσηλείας σε ένα δημόσιο νοσηλευτικό ίδρυμα, η οποία ανέρχεται σε 2.108 ευρώ. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν τι σημαίνει στα  δημόσια οικονομικά η κατάρρευση της Πρωτοβάθμιας περίθαλψης στη χώρα μας, όπου το φάρμακο αποτελεί το κύριο εργαλείο αναχαίτισης των αθρόων εισαγωγών στα νοσοκομεία.

Απομειώνουμε λοιπόν το δίπολο γιατρός – φάρμακο που συντηρεί τους οικονομικά ασθενέστερους στη ζωή και δυστυχώς δημιουργείται στη χώρα μας  ένα νέο κοινωνικό φαινόμενο, της «αριστοκρατίας των ασθενών»: αυτοί που μπορούν να πάρουν το φάρμακο της επιλογής τους, αυτοί που μπορούν να πάρουν τη νέα θεραπεία από την τσέπη τους, αυτοί που μπορούν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό για την υγεία τους και να αισθανθούν Ευρωπαίοι πολίτες. Κι εδώ να σημειώσουμε και την παράμετρο των ακριβών και των ορφανών φαρμάκων, που ειδικά για τα τελευταία η μακροχρόνια απουσία πλαισίου καταδικάζει τώρα περισσότερο από ποτέ τους ασθενείς με σπάνιες παθήσεις σε μια κατάσταση περιορισμένων δυνατοτήτων.

Επίσης ας μην παραγνωρίζουμε, επειδή αρεσκόμεθα να μιλάμε για Ανάπτυξη, ότι  η περαιτέρω καθυστέρηση της κυκλοφορίας νέων φαρμάκων δημιουργεί εκ νέου προβλήματα στις επιχειρήσεις που δεν μπορούν να αναπτύξουν επενδύσεις και να διατηρήσουν την απασχόληση ιδιαιτέρως ικανών στελεχών.

Θα ήθελα κλείνοντας να αναφέρω πως βιώσιμες λύσεις υπάρχουν και μάλιστα έχουν συζητηθεί στα πλαίσια των πρωτοβουλιών διαλόγου με το Υπουργείο Υγείας. Η καλή θέληση διαπιστώνεται, όμως όχι ακόμη το αποτέλεσμα. Πολλές συζητήσεις, πολλά συμπεράσματα, λίγες όμως δράσεις. Ακούγεται ότι λόγω της Τρόικας υπάρχουν καθυστερήσεις,  εμείς όμως οι Έλληνες είμαστε υπεύθυνοι για το τι τελικά γίνεται στον τόπο μας.

Μπορούμε, εμείς οι φαρμακευτικές εταιρίες , όπως έχουμε πράξει μέχρι σήμερα να συμμετέχουμε ουσιαστικά στην  αναμόρφωση του κλάδου προς όφελος των ασθενών, των Ταμείων και της ανάπτυξης της Οικονομίας και των επιχειρήσεων μας. Όμως η συμμετοχή μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιορίζεται στην απλή εκτέλεση άνωθεν εντολών. Γιατί απλά κάποια στιγμή αντικειμενικά δεν θα μπορεί να γίνει, όπως τώρα με την καταστροφική επιταγή της Τρόικας για περιορισμό του δημοσίου προϋπολογισμού για φάρμακα στα 2 δις. ευρώ.