Η Πρωτοβάθμια περίθαλψη, ραχοκοκαλιά της κοινωνίας

Άρθρο κ. Κωνσταντίνου Μ. Φρουζή, Προέδρου ΣΦΕΕ Real News

Άρθρο του Προέδρου του ΣΦΕΕ, κ. Κ. Φρουζή στη Real News

Τα πράγματα είναι αρκετά κρίσιμα για την παροχή υπηρεσιών υγείας στη χώρα μας. Η ελεύθερη πτώση της φαρμακευτικής δαπάνης στο 1% του ΑΕΠ είναι καταδίκη για το σύστημα υγείας και τη δυνατότητά του να εξασφαλίζει ένα σωστό επίπεδο υγείας στους Έλληνες ασφαλισμένους. Σκεφτείτε: Η φαρμακευτική δαπάνη μειώθηκε κατά 55%, στα 2,37 δισεκατομμύρια ευρώ το 2013 από τα σχεδόν 5,5 δισεκατομμύρια που ήταν το 2009. Κάποιοι θα πουν ότι αυτό είναι απόδειξη ότι υπήρχε σπατάλη στο σύστημα. Σπατάλη πράγματι υπήρξε, αλλά αυτή η σπατάλη δεν ήταν αποκλειστική ευθύνη ενός αλλά μιας χαλαρότητας που ζούσε όλη η χώρα. Βέβαια η έλλειψη μηχανοργάνωσης στα δημόσια νοσοκομεία ήταν η καταδίκη του Συστήματος Υγείας.

Σήμερα βρισκόμαστε λίγο πάνω από το 50% της μέσης φαρμακευτικής δαπάνης της Ευρώπης των 27! Πώς γίνεται να διατηρήσουμε ένα αξιοπρεπές επίπεδο φαρμακευτικής περίθαλψης εάν μειωθεί ακόμα περισσότερο η φαρμακευτική δαπάνη σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο; Σήμερα το επίπεδο υγείας στην ελληνική κοινωνία διατηρείται ακόμα σε κάποια ευρωπαϊκά επίπεδα διότι η ελληνική οικογένεια ακόμα στηρίζει όσα δεν καλύπτει το κράτος. Καθώς όμως η ύφεση βαθαίνει και χάνεται αυτή η δυνατότητα και αν αυτό συνδυαστεί με την ακόμα μεγαλύτερη μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής περίθαλψης είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθούμε σύντομα σε μια βαθιά κοινωνική κρίση. Στο σκέλος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης η Ελλάδα ουσιαστικά θα βγει εκτός Ευρώπης.

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να πείσει για μια πιο ρεαλιστική λύση. Η φαρμακευτική δαπάνη πρέπει να απεμπλακεί από το φαύλο κύκλο μειώσεων του ΑΕΠ. Σημαντική μερίδα πόρων από τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς οδηγείται στην κάλυψη φαρμακευτικών αναγκών και δεν  οδηγούνται σε άλλα πεδία της επένδυσης και της κατανάλωσης, με αποτέλεσμα το κράτος να χάνει περισσότερα απ’ όσα εξοικονομεί. Οι ιδιωτικοί πόροι όμως εξαντλούνται. Οι πολίτες δεν θα μπορούν να πληρώνουν για την υγεία τους. Τι θα πει το κράτος εάν βρεθεί μπροστά σε υγειονομική κρίση; Ότι δεν πληρώνει καθόλου; Δεν μπορεί να συμβεί αυτό. Κατά συνέπεια θα αναγκαστεί να πληρώσει περισσότερα αύριο για να εξοικονομήσει 300-400 εκατομμύρια σήμερα. Υπάρχει όριο, υπάρχει κόκκινη γραμμή, πέρα από την οποία κάθε περικοπή απειλεί τις ίδιες τις βάσεις της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Δεν μπορούμε να έχουμε δημόσια υγεία χωρίς δημόσια επένδυση στην υγεία.

Θα ήθελα να παρατηρήσω το εξής: Από το 2009 η ελληνική οικονομία, κάθε τρίμηνο και κάθε εξάμηνο, πήγαινε πάντοτε χειρότερα από τις προβλέψεις. Το τελευταίο εξάμηνο, ιδίως μετά τον Μάρτιο, είναι η πρώτη φορά τα τελευταία 4 χρόνια που η οικονομία, όχι μόνο δεν πήγε χειρότερα, αλλά πήγε καλύτερα. Σε τι οφείλεται αυτό; Ενδεχομένως σε πολλούς παράγοντες, αλλά κατά τη γνώμη μου ο κρισιμότερος είναι, για πρώτη φορά, η αμοιβαίου οφέλους συνεργασία Κυβέρνησης και Τρόικας. Η τρόικα συνεργάστηκε με σεβασμό με την ελληνική κυβέρνηση. Κάποιοι λένε ότι αυτό έγινε λόγω των γερμανικών εκλογών, και έτσι δεν είχαμε εκβιασμούς, μεταμεσονύχτιες διαπραγματεύσεις και επεισοδιακές διακοπές των συζητήσεων. Δεν είχαμε επενδυτική ξηρασία, απόσυρση καταθέσεων και αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα. Και ενώ δεν λύθηκε βεβαίως το πρόβλημα της ανεργίας ή της χρηματοδότησης της οικονομίας, η πολιτική ηρεμία βοήθησε την οικονομική δραστηριότητα με αποτέλεσμα η ύφεση να είναι μικρότερη από εκείνη που υπολογιζόταν και τα φορολογικά έσοδα μεγαλύτερα. Το αποτέλεσμα ήταν να επιτύχουμε ένα πρώτο πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο δεν υπήρχε στον περυσινό προϋπολογισμό. Κατά συνέπεια είναι απαραίτητο να συνεχιστεί αυτό το νέο μοντέλο διαλεκτικής με τον τρόικα, ένα μοντέλο ειλικρίνειας, συνεργασίας και ισοτιμίας και να εγκαταλειφθεί η καχυποψία, η αδιαλλαξία και η επιτήρηση με όρους αστυνόμευσης, το οποίο είναι φανερό ότι απέτυχε γιατί καθυστερεί την εξυγίανση και την ανάκαμψη της οικονομίας.

Δεν μπορεί να «κατηγορούνται» εταιρείες επειδή κάνουν καλά τη δουλειά τους. Προτού υπενθυμίσω όμως ότι έχουμε υποστεί τεράστιες οικονομικές περικοπές, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής: Οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις έχουν και πρέπει να έχουν κέρδη αλλά δεν εργάζονται με πρώτο στόχο το κέρδος. Γνωρίζουμε ότι όλη η κοινωνία μας κοιτάει και γι αυτό στόχος μας είναι να είμαστε σταθεροί και αξιόπιστοι πυλώνες του συστήματος Υγείας. Η αποστολή μας είναι να διασφαλίζουμε ότι οι πολίτες έχουν άμεση πρόσβαση σε όλα τα φάρμακα και φυσικά στα πιο καινοτόμα και άρα κρίσιμα για την υγεία,  σε φάρμακα επώνυμα που εγγυώνται την ασφάλεια, την ποιότητα και τη θεραπευτική αποτελεσματικότητα. Παράλληλα οι ελληνικές φαρμακευτικές εταιρείες παράγουν επώνυμα γενόσημα και όχι μόνο  για πάνω από 100 ξένες χώρες τηρώντας τα πιο σύγχρονα πρότυπα εταιρικής διοίκησης και παραγωγικών διαδικασιών. Δεν είναι μόνον ότι φαρμακευτικός κλάδος προσφέρει εργασία σε δεκάδες χιλιάδες επιστήμονες, αλλά ότι βρίσκεται στην καρδιά του συστήματος υγείας που εξασφαλίζει για την Ελλάδα ένα ευρωπαϊκό επίπεδο ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Έχουμε απορροφήσει μεγάλες μειώσεις στις τιμές και περικοπές, όπως και σοβαρές απώλειες από μεγάλο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων με τα οποία το κράτος κατέβαλλε τα χρέη παρελθόντων ετών. Έχουμε «πληρώσει» μεγαλύτερο μερίδιο για την στήριξη της οικονομίας της χώρας μας από εκείνο που μας αναλογεί. Κάποτε φτάνει ένα όριο για κάθε εταιρεία και για κάθε κλάδο. Η Πολιτεία πρέπει να αναγνωρίσει έμπρακτα τη σημαντική συμβολή μας και να αποφασίσει ότι δεν μπορούμε να απορροφήσουμε άλλες περικοπές χωρίς σημαντικές παρενέργειες στη δημόσια υγεία, αλλά και στην επιχειρηματικότητα σε έναν κλάδο εντάσεως γνώσης και καινοτομίας, αφού απλούστατα πολλές επιχειρήσεις ή θα κλείσουν ή θα περιορίσουν σημαντικά τη δραστηριότητά τους προκειμένου να επιβιώσουν οικονομικά. Εύχομαι στο τέλος να επικρατήσει η λογική γιατί μπορεί λεφτά να μην υπάρχουν αλλά λύσεις εφικτέες υπάρχουν.