Η Χρυσή Τομή για την Υγεία και το Φάρμακο υπάρχει και πρέπει να την υποστηρίξουμε

Άρθρο κ. Κωνσταντίνου Μ. Φρουζή, Προέδρου ΣΦΕΕ Free Sunday

Άρθρο του Προέδρου του ΣΦΕΕ, κου Κ. Φρουζή για τη Free Sunday (12-13/4)

Η Υγεία είναι ένα μέγιστο κοινωνικοπολιτικό θέμα, το οποίο μέχρι σήμερα έχει λάβει ελάχιστη προσοχή και σημασία. Η Υγεία είναι το υπ’ αριθμόν ένα δημόσιο αγαθό το οποίο έπληξε η κρίση περισσότερο από κάθε άλλο. Ιδίως το πεδίο της φαρμακευτικής περίθαλψης, το οποίο σχετίζεται ευθέως και πολλαπλώς με την προαγωγή της δημόσιας υγείας έχει υποστεί αλλεπάλληλα πλήγματα. Εκείνο που ελάχιστα έχει εκτιμηθεί είναι ότι επικρατεί μια ισχυρή συσχέτιση ανάμεσα στο επίπεδο της υγείας στον γενικό πληθυσμό και στη δημόσια επένδυση στο φάρμακο και ιδίως στις νέες ανακαλύψεις της φαρμακευτικής επιστήμης.

Σύμφωνα με μελέτη της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας μέσα στα επόμενα χρόνια αναμένεται να μειωθεί κατά τρία χρόνια ο μέσος όρος ζωής στην Ελλάδα. Και αυτό δεν είναι καθόλου άσχετο με το γεγονός ότι η χώρα μας έχει διολισθήσει στο μισό της Ευρώπης των 28 στην κατά κεφαλήν δαπάνη για το φάρμακο. Έχουμε επισημάνει πολλές φορές ότι η κατά κεφαλήν δαπάνη η οποία μειώνεται στα 170 ευρώ, δηλαδή πολύ κάτω και από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο που βρίσκεται στα 320 ευρώ, είναι αδύνατον να εξασφαλίσει υγεία για τους πολίτες. Ο δημόσιος φαρμακευτικός προϋπολογισμός προγραμματίζεται να συρρικνωθεί περαιτέρω και να φτάσει μέσα στο 2014 στο 1,92 δις ευρώ, από τα 2,55 δις ευρώ που ήταν το 2013. Αυτή όμως η κρίσιμη διαφορά των 600 εκατομμυρίων ευρώ ισοδυναμεί με την αποστέρηση της πρόσβασης εκατοντάδων χιλιάδων ασφαλισμένων σε πολλά φάρμακα υπάρχοντα και νέα, καινοτόμα αναγκαία για τη ζωή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σύσσωμη η φαρμακοβιομηχανία έχει υποστηρίξει ουσιαστικά την επέκταση της συνταγογράφησης των γενόσημων φαρμάκων, αφού όχι μόνον υποστηρίζονται με αυτό τον τρόπο οι ελληνικές επιχειρήσεις και ο εξαγωγικός τους προσανατολισμός, αλλά παράλληλα εξοικονομούνται οι απαιτούμενοι πόροι έτσι ώστε, σε καιρό κρίσης, να διατηρηθεί η δυνατότητα του προϋπολογισμού να καλύπτει και να εξασφαλίζει την πρόσβαση των ασθενών στα νέα φάρμακα και θεραπείες. Αυτή όμως η «χρυσή τομή» για το φάρμακο, η οποία βρέθηκε και επιτεύχθηκε μετά από πολλές διαδοχικές, επίπονες και δύσκολες φάσεις προσαρμογής, απλώς δεν μπορεί να υποστηριχθεί με αυτή την αυθαίρετη εξαθλίωση σε ανεπίτρεπτα χαμηλά επίπεδα της φαρμακευτικής δαπάνης. Και αυτό πρέπει να γίνει σαφές στην Κυβέρνηση, τα κόμματα και τους πολίτες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συνολική δαπάνη υγείας στα Νοσοοκομεία και τον ΕΟΠΥΥ/ΙΚΑ χρειαζόταν εξορθολογισμό και ουδείς μπορεί να πει ότι δεν υπάρχουν ακόμα και σήμερα περιθώρια στοχευμένων επεμβάσεων σε σημεία του συστήματος όπου η μηχανοργάνωση υστερεί και παρατηρούνται ακόμα φαινόμενα αδιαφάνειας, σπατάλης και κακοδιαχείρισης. Ωστόσο, οι επεμβάσεις στα οικονομικά της υγείας πρέπει να γίνονται πλέον με τρόπο «χειρουργικό» διαφορετικά διακινδυνεύουμε έναν ανεπανόρθωτο ακρωτηριασμό των επιτευγμάτων της Ελλάδας στο πεδίο της ζωής των πολιτών τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι πεποίθησή μας ότι στοχευμένες παρεμβάσεις στο σύστημα υγείας μπορούν να οδηγήσουν σε ένα αποτέλεσμα που συνδυάζει και περαιτέρω εξοικονομήσεις αλλά και εξασφάλιση των πόρων για τη διατήρηση της φαρμακευτικής δαπάνης στο επίπεδό των 2,2-2,3 δισ. ευρώ τουλάχιστον.

Σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι σήμερα, μετά και  την ολοκλήρωση της αξιολόγησης από την τρόικα, την εξασφάλιση της χρηματοδότησης του κράτους για ένα χρόνο και ασφαλώς την δυνατότητα και πρόθεση για έξοδο στις αγορές, θα πρέπει η Κυβέρνηση άμεσα να επανορθώσει τους στόχους για το φάρμακο και να αποφύγει αλόγιστες και μη αιτιολογημένες περικοπές εις βάρος των πολιτών και της ανάπτυξης. Μια χώρα που κατορθώνει να στέκεται και πάλι στα πόδια της δεν μπορεί να αφήσει ανεξέλεγκτη και αναπάντητη τη δημιουργία μιας «κοινωνίας δύο ταχυτήτων» στη δημόσια υγεία. Στο δημόσιο αγαθό της υγείας δεν νοείται η διχοτόμηση ανάμεσα σε «έχοντες» και «μη έχοντες» που είναι πλέον εκατομμύρια. Η ανισότητα στην υγεία παρασύρει την κοινωνία σε ζοφερές εποχές και η οικονομία την ακολουθεί αφού δεν μπορεί να υποστηριχθεί η πρόοδος και η ανάπτυξη μέσα σε ένα περιβάλλον με χαμηλούς δείκτες υγείας. Ακριβώς γι’ αυτό, η αποφασιστική καταπολέμηση των ανισοτήτων στη δημόσια υγεία αποτελεί τη βάση για μια κοινωνία με περισσότερες ευκαιρίες και μεγαλύτερες δυνατότητες για τη δημιουργία συνθηκών επανάκαμψης της χώρας μας.