Είναι αδιέξοδα τα νέα μέτρα για την Υγεία

Συνέντευξη του κου Κωνσταντίνου Μ. Φρουζή, Προέδρου ΣΦΕΕ Παραπολιτικά – Σάββατο 13/09/2014
στο Λάμπρο Καλαρρύτη

Σκληρή κριτική στην κυβέρνηση για την πολιτική της στον χώρο του φαρμάκου και εν γένει στον τομέα της Υγείας ασκεί ο πρόεδρος του ΣΦΕΕ Κωνσταντίνος Φρουζής μιλώντας στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ». Προειδοποιεί για βαριές επιπτώσεις στους ασφαλισμένους από τις νέες περικοπές στη φαρμακευτική δαπάνη και διαβλέπει κίνδυνο περαιτέρω περιθωριοποίησης μεγάλου μέρους του ελληνικού πληθυσμού. Παράλληλα, καταλογίζει στους κυβερνητικούς υπεύθυνους ότι, ενώ αδυνατούν να χαράξουν αποτελεσματικά πολιτική στον χώρο του φαρμάκου και της Υγείας, αρνούνται να ακούσουν τις προτάσεις του κλάδου.

Τι επιπτώσεις θα έχουν οι νέες περικοπές στη φαρμακευτική δαπάνη;

Δημιουργείται ένας ασφυκτικός κλοιός μέτρων που αφήνει ελάχιστα περιθώρια «αναπνοών» , περιβάλλει το σύστημα περίθαλψης των Ελλήνων πολιτών αλλά και την αλυσίδα φαρμάκου, φέρνοντας όλους εμάς, ασθενείς και φορείς υγείας μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Οι αποφάσεις αυτές δεν επιτρέπουν κανένα προγραμματισμό για το αύριο στην Ελλάδα. Δεν είναι υπερβολή αν πω ότι τα τελευταία μέτρα που αποφασίζονται ερήμην, όχι μόνο ημών αλλά ακόμα και της τρόικας, και βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με τα όσα ισχύουν σε ευνομούμενα κράτη. Οικοδομούν ένα κράτος με σχεδόν ανύπαρκτη Πρόνοια. Προωθούν την περαιτέρω φτωχοποίηση των οικονομικά αδύναμων στρωμάτων, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της και καταδικάζουν την επιχειρηματικότητα.

Θα μετακυλιστεί κόστος στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της Υγείας;

Από τον «κατακρεουργημένο» προϋπολογισμό για φάρμακα, που αλόγιστα προσδιορίστηκε στα 2 δισ. ευρώ, η ελληνική Πολιτεία επιχειρεί -κανείς δεν ξέρεις πώς- να καλύψει το σύνολο των Ελλήνων πολιτών, ζητώντας επί της ουσίας από τη φαρμακοβιομηχανία να εισφέρει πάνω από 500 εκατ. ευρώ! Διότι, πραγματικά, με βάση τις εκτιμήσεις για το φετινό clawback  αλλά και το επαναπροσδιορισμένο rebate που προκύπτει από τα φάρμακα για την κάλυψη των ανασφάλιστων συμπολιτών μας, η απαίτηση του κράτους προς εμάς φτάνει σ΄αυτό το δυσθεώρητο επίπεδο. Και μάλιστα σε περίοδο κρίσης, με τις επιχειρήσεις του κλάδου να κλείνουν η μία μετά την άλλη.

Λέτε ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν…

Υιοθετώντας την «αγαπημένη» μαθηματική γλώσσα των ιθυνόντων, αναρωτιέμαι για το εξής: με ποια λογική ένας ήδη ανεπαρκής  προϋπολογισμός δισ. ευρώ που δεν μπορεί να καλύψει 7 εκατομμύρια πολίτες, θα μπορέσει να καλύψει τα επιπλέον σχεδόν 2 εκατομμύρια –και παραπάνω- των ανασφάλιστων συμπολιτών μας; Ποιά οικογένεια, όταν αυξάνονται τα μέλη που χάνουν τη δουλειά του, άρα θα πρέπει να συντηρηθούν από τους υπολοίπους, δεν αντιμετωπίζει την απειλή να πεινάσει στο σύνολό της ή κάποια μέλη της να εξοβελιστούν στο περιθώριο;

Και την ίδια ώρα ανακοινώνονται νέα μέτρα, δήθεν ως κίνητρο αλλά στην ουσία πρόκειται για εκβιασμό προς την ιατρική κοινότητα, αλλά και τους ίδιους τους ασθενείς, ώστε να συνταγογραφούνται με το ζόρι γενόσημα μέσω ενός πολύπλοκου  συστήματος και με την επιβολή πλαφόν. Χωρίς η Πολιτεία να λαμβάνει υπόψη τη μέχρι σήμερα αποτυχία της στην επιβολή πλαφόν προς τους γιατρούς, προσπαθεί να υπέρ-ρυθμίσει την αγορά, να επιβάλλει μερίδια αγοράς σοβιετικού τύπου και επιχειρεί να ποσοτικοποιήσει το ανύπαρκτο αποτέλεσμα και το θέτει ως επιχείρημα στην «στρατηγική» της. Αυτά δεν λέγονται διαρθρωτικές αλλαγές, άσε που θα μας λοιδορεί η Ευρώπη.

Δεν υπήρχε πάντως θέμα με τις φαρμακευτικές δαπάνες, δεν γινόταν «πάρτι» με τις προμήθειες και τις συνταγογραφήσεις;

Καλή η «καραμέλα» για «πάρτι» στις δαπάνες κατά τη δεκαετία του 2000, αλλά να υπενθυμίσω ότι εκείνη τη δεκαετία το ψάρι βρωμούσε από το κεφάλι, λόγω των μη σωστών διαχειριστικών ελέγχων σε όλες τις συμπράξεις του Δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα. Η ασυδοσία ήταν καθιερωμένη νοοτροπία, μόνο εμείς ήμασταν οι αμαρτωλοί. Τελικά, είμαστε ο μόνος κλάδος του ιδιωτικού τομέα που με εκβιασμούς πλήρωσε το εθνικό PSI…

Με τις επενδύσεις από επιχειρήσεις του κλάδου, ως συμβολή στην ανάπτυξη, τι γίνεται;

Να σας πω και για το θέμα της Ανάπτυξης. Έχουμε ιδρώσει να επισημαίνουμε ότι η φαρμακοβιομηχανία, ελληνική και πολυεθνική, διαθέτει μέσω της ορθής διαχείρισής της, πόρους για επενδύσεις. Σε παραγωγικές δομές, R&D και κλινική έρευνα. Η Πολιτεία όμως ακόμη και σ αυτή την κρίσιμη καμπή, δεν τα θέλει τα κεφάλαιά μας. Είναι κοντόφθαλμη η κυβερνητική λογική στενά λογιστική η προσέγγιση και απόλυτα αναποτελεσματική στην αξιοποίηση ευκαιριών για επενδύσεις και υψηλού επιπέδου απασχόληση. Δεν πιστεύω ότι το όνειρο όλων των Ελλήνων είναι να γίνουν γκαρσόνια σε τουρίστες, όπως φαίνεται να ονειρεύονται ορισμένοι ως μοντέλο ανάπτυξης.

Τη λειτουργία του ΕΟΠΥΥ πως την αξιολογείτε;

Δημιούργησαν έναν ΕΟΠΥΥ που ο προϋπολογισμός του είναι διάτρητος. Μας παρουσιάζεται ένα ομορφογραμμένο «excellόφυλλο» με νούμερα που τις διαφορές ανάμεσα στα έτη  2013 και 2014, τα υπουργεία Οικονομικών και Υγείας τα ονομάζουν με κομπασμό εξοικονόμηση, όταν επί της ουσίας είναι ένα τραγικό έλλειμμα με συνεχή υποχρηματοδότηση. Πότε θα βρεθεί κάποιος να βάλει τα δεδομένα κάτω, να παραμετροποιήσει τις ανάγκες και να προσδιορίσει ένα σωστό ισοσκελισμό αναγκών και κονδυλίων για την κάλυψη των ελλειμμάτων, που θα μπορέσει να αξιοποιήσει έστω ένα μέρος των επιπλέον 2,5 δις που το μνημόνιο προβλέπει για την Yγεία;

Προτάσεις για καλύτερη διαχείριση, πιο αποτελεσματικό management έχετε κάνει προς την κυβέρνηση;

Κύριε Καλαρρύτη οι ερωτήσεις σας δυστυχώς απαντώνται με ερωτήματα. Έχουμε τρία και πλέον χρόνια που ως ιδιωτικός τομέας που ξέρουμε να κάνουμε τη δουλειά μας και που επιτυχημένα το έχουμε αποδείξει σε διεθνή κλίμακα- δείχνουμε τρόπους για σωστό management. Όμως φωνή βοώντος…

Ο βασικός κρατικός φορέας φαρμάκου, ο ΕΟΦ, ένας υγιής οικονομικά οργανισμός με πολλές ευθύνες, που μπορεί να κάνει με μια στελεχική ενδυνάμωση να κάνει πολύτιμο έργο και να αναδείξει πανευρωπαϊκά την αξία του ελληνικού φαρμάκου, παραμένει για τα σημερινά δεδομένα μια αγκυλωμένη δομή.

Η Πολιτεία δείχνει σημάδια αλλεργίας σε έννοιες όπως η «σωστή διαχείριση» και ο «προγραμματισμός». Αρνείται να μας ακούσει –εμάς, τους επαγγελματίες- σχετικά με τη χάραξη στρατηγικής. Δυστυχώς, εκδηλώνει μια συμπεριφορά αυταρέσκειας και «ξερολισμού». Καλώ για ακόμα μια φορά τους ιθύνοντες να χαράξουμε μαζί στρατηγική για την τριετία που έρχεται’15-’16-’17, αλλά και να διαχειριστούμε με σύνεση κλείσιμο του 2014 ώστε να αποφευχθεί πανικός, ειδικά πριν τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.