Κάποια «όχι» πρέπει να λέγονται στην Τρόικα

Άρθρο κ. Κωνσταντίνου Μ. Φρουζή, Προέδρου ΣΦΕΕ Το Βήμα

Άρθρο του Προέδρου του ΣΦΕΕ, κου Κ. Φρουζή στο «Βήμα» (9/3)

Θα το επαναλάβω: Όταν πρέπει, με επιχειρήματα, πρέπει να λέμε ΟΧΙ για να προστατεύσουμε την Υγεία των συνανθρώπων μας, των ασθενών που υποφέρουν πολύ περισσότερο τα τελευταία χρόνια της μεγάλης κρίσης. Δεν φταίει όμως μόνο η Τρόικα. Η κόπωση των πολιτών και η αποδοκιμασία για όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια, πολλές φορές σε ομάδες πληθυσμού που δεν είχαν ουσιαστική ευθύνη για την κατάντια της χώρας, συνεχίζει να αυξάνεται. Η απάθεια, καμιά φορά και κυνισμός, εισχώρησε σε διαδοχικές κυβερνήσεις οι οποίες θυσίασαν άκριτα τη δημόσια Υγεία προκειμένου να επιτύχουν κοντοπρόθεσμες δημοσιονομικές νίκες και να ικανοποιήσουν τους «ενοχλητικούς» ελεγκτές. Τελικά όμως η μεγαλύτερη θυσία ήταν να κατρακυλάει  η χώρα από την 2η  την 19η θέση στον ΟΟΣΑ με βάση το προσδόκιμο ζωής, και έπεται συνέχεια. Ευθύνεται γι’ αυτό σε σημαντικό βαθμό το ότι μεγάλος αριθμός ασθενών με κομμένα πλέον εισοδήματα δεν διαθέτει τα χρήματα για να εξασφαλίσει τα φάρμακα που χρειάζεται (και λόγω της αύξησης της συμμετοχής), αλλά και γιατί τα νέα καινοτόμα φάρμακα της τελευταίας τριετίας δεν είχαν επιτραπεί από την Πολιτεία να κυκλοφορήσουν στη χώρα μας. Μιλάμε για έναν τριτοκοσμικό προϋπολογισμό Υγείας, με μια πρωτοβάθμια περίθαλψη χωρίς σχεδιασμό και με δεκάδες δημόσια νοσοκομεία που υπολειτουργούν καθώς δεν διαθέτουν φάρμακα και κεφάλαια για τις στοιχειώδεις προμήθειες τους.

Το χειρότερο είναι ότι όλες οι προσπάθειες κάποιων Υπουργών και ασφαλώς του ίδιου του Πρωθυπουργού για μία σοβαρή, στιβαρή και αποτελεσματική διαχείριση της κατάστασης που να εμπνέει εμπιστοσύνη και προοπτική, υπονομεύεται συχνά από τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό, αλλά σίγουρα και από την ίδια την Τρόικα. Επί μήνες οι πολίτες ακούμε για «πρωτογενή πλεονάσματα» που σήμερα η Τρόικα έρχεται και αμφισβητεί. Είναι εύλογο να αναρωτηθούμε: Είναι τόσο δύσκολη η απλή αριθμητική; Γιατί παίζεται ένα παιχνίδι με τα μεγέθη με αποτέλεσμα να εξακολουθεί η διαχείριση της κρίσης να γίνεται με όρους τηλεπαιχνιδιού;  Είναι η κυβέρνηση που «υπερεκτιμάει» τα νούμερα ή η Τρόικα που αλλάζει διαρκώς τους κανόνες ανάλογα με το ευρωπαϊκό «πολιτικό κλίμα» και τις σκοπιμότητες που επικρατούν;

Γενικώς, έχει εμπεδωθεί η εντύπωση πως τίποτα δεν είναι σταθερό και όλοι οι κανόνες αλλάζουν απροειδοποίητα με γνώμονα τα πολιτικά συμφέροντα και σκοπιμότητες της στιγμής. Το αποτέλεσμα είναι ότι έτσι υπονομεύουμε ως χώρα κάθε διάθεση για έναν ελπιδοφόρο και αναγκαίο επενδυτικό και αναπτυξιακό σχεδιασμό. Πρέπει όλοι να κατανοήσουμε  ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται μέσα στην αβεβαιότητα και την απουσία κανόνων. Αμέσως μόλις η Ελλάδα τηρήσει, με ευλάβεια όμως και αξιοπιστία, τους κανόνες που η ίδια θα θέσει στον εαυτό της, τότε και μόνο τότε θα μπορέσει να πει ένα ηχηρό «όχι στην Τρόικα» ακριβώς γιατί δεν θα χρειάζεται πια κανενός είδους Τρόικα και επιτήρηση.