Οι Έλληνες χάνουμε χρόνια ζωής

Άρθρο κ. Κωνσταντίνου Μ. Φρουζή, Προέδρου ΣΦΕΕ Free Sunday

Άρθρο του Προέδρου του ΣΦΕΕ, κου Κ. Φρουζή στη «Free Sunday» (22-23/2)

Οι έλληνες χάνουμε χρόνια ζωής. Ενώ στο πρόσφατο παρελθόν είμαστε περήφανοι που κατείχαμε μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ τη 2η θέση στην κατάταξη για το προσδόκιμο ζωής πλέον (ήδη από το 2011) έχουμε υποχωρήσει στην 19η θέση και έπεται συνέχεια. Η υποχώρηση 17 θέσεων μέσα σε λίγα χρόνια θα έπρεπε να σημάνει συναγερμό – και όχι μόνο εντός Ελλάδας. Την ίδια στιγμή αυξάνει και η παιδική θνησιμότητα με τους σχετικούς δείκτες να μας κατατάσσουν όχι ανάμεσα στα ευρωπαϊκά κράτη αλλά στον τρίτο κόσμο. Η οικονομική κρίση μεταλλάσσεται με ταχύ ρυθμό σε κρίση της δημόσιας υγείας. Εδώ και 6 χρόνια η Ελλάδα βιώνει τη χειρότερη ίσως οικονομική κρίση στην ιστορία της με τον αντίκτυπο στην καθημερινότητα των ανθρώπων να είναι ιδιαίτερα ισχυρός. Δεν είναι μόνο οι μειώσεις εισοδήματος, οι φόροι και η ανεργία. Το χειρότερο είναι η αύξηση της νοσηρότητας με την άνοδο κρουσμάτων ασθενειών τις οποίες όλοι πιστεύαμε ότι είχαμε θέσει υπό έλεγχο, όπως ηπατίτιδα και το HIV, τα καρδιοαγγειακά νοσήματα, αλλά και τις ψυχικές νόσους. Και όλα αυτά σε μία χώρα που αντιμετωπίζει επίσης έντονο δημογραφικό πρόβλημα και που ο πληθυσμός γερνάει. Ενώ λοιπόν διαπιστώνεται αυτό το έντονα αρνητικό περιβάλλον για την υγεία των ελλήνων πολιτών, η ηγεσία αυτού του τόπου, αντιμετωπίζει την υγεία μας, ως μια πολύπλοκη εξίσωση – και ως ένα εύκολο πεδίο περικοπών.

Από το 2009 και έπειτα, οπότε η ζωή των Ελλήνων άρχισε να λειτουργεί με ρυθμούς κρίσης και Μνημονίου, οι δαπάνες Υγείας τέθηκαν σε αρνητική τροχιά και μάλιστα με ρυθμούς δραματικούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μέσος ετήσιος ρυθμός δαπανών υγείας ανά κάτοικο γύρισε αρνητικός στο – 11,1% την περίοδο  2009 – 2011. Αντίστοιχα η Ιρλανδία από 7% την περίοδο 2000 – 2009 , αντιστράφηκε  στο – 6,6%, η Πορτογαλία στο – 2,2% κ.ο.κ. Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι η Ελλάδα πρωτοστάτησε στον περιορισμό της δαπάνης και μέσα σε δύο χρόνια οπισθοχώρησε τόσο ώστε να φτάσει στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Κι αυτή η οπισθοχώρηση, έγινε τόσο αιφνίδια και χωρίς πρόβλεψη και σχεδιασμό, που επέδρασε καταλυτικά στην υγεία των ελλήνων και μάλιστα ναρκοθέτησε και την περαιτέρω εξέλιξη. Δυστυχώς φτάνουμε σήμερα να λέμε ότι δεν ξέρουμε τι μας περιμένει αύριο. Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι: Οι έλληνες πολίτες έχουν απολέσει σε σημαντικό βαθμό το δικαίωμα της απρόσκοπτης πρόσβασης σε θεραπείες και περίθαλψη. Τα φάρμακα χωρίς να έχουν σημειώσει άνοδο τιμών, έχουν γίνει ακριβότερα για τους ασθενείς, λόγω της αύξησης της συμμετοχής, μια παρενέργεια που προάγεται από τη σταθερή μείωση της δαπάνης, ενώ και η προσέλευση στην πρωτοβάθμια περίθαλψη έχει εξελιχθεί σε Γολγοθάς. Η εικόνα που παρουσιάζει η χώρα και που δυστυχώς μεταφέρεται και εκτός συνόρων  δεν ταιριάζει σε καμία περίπτωση στο κράτος που προεδρεύει της ΕΕ. Είναι μια εικόνα την οποία κάποιοι έχουν ξαναδεί καθώς ταιριάζει σε χώρες που εφαρμόζεται κάποιο μνημόνιο.

Επαναλαμβάνουμε τις  αδιαπραγμάτευτες αρχές που προβλέπουν  διασφάλιση της πρόσβασης των ασθενών σε καινοτόμες θεραπείες και γενόσημα φάρμακα,  εξισορρόπηση του δημόσιου φαρμακευτικού προϋπολογισμού και των κέντρων κόστους, πέραν των φαρμάκων και διασφάλιση της βιωσιμότητας του συστήματος υγείας, των φαρμακευτικών επιχειρήσεων, των επενδύσεων, της παραγωγής και της απασχόλησης. Και για να επιτευχθούν αυτά, το επιστημονικό επιτελείο που συνεργάζεται με την κυβέρνηση έχει προβεί σε συγκεκριμένες προτάσεις, που μπορούν άμεσα να είναι αποτελεσματικές. Συνοψίζοντας αυτές προτείνεται ένα πλαίσιο δράσεων, το οποίο δεν είναι μια απλή θεωρητική προσέγγιση και φυσικά δεν είναι άγνωστο στην κυβέρνηση. Ένα πλαίσιο που προβλέπει συγχωνεύσεις φορέων, την άμεση μηχανοργάνωση των δομών υγείας και σωστό έλεγχο των δαπανών μέσω των παρεχόμενων από τη σύγχρονη τεχνολογία εργαλείων.

Αφήνω τελευταίο τα κύριο μήνυμα που πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσει η Κυβέρνηση. Τη φαρμακευτική δαπάνη. Βρισκόμαστε προ των πυλών μιας καταστροφικής εξέλιξης την οποία επιφέρει η μείωση της δημόσιας δαπάνης  στα 2 δις. ευρώ για φέτος σε συνδυασμό με ένα νέο δελτίο τιμών το οποίο βρίθει λαθών. Οι έλληνες ήδη αντιμετωπίζαμε σημαντική δυσκολία και υπερβάλλαμε εαυτόν στην προσπάθεια να εξασφαλίσουμε τη θεραπεία που είχαμε ανάγκη. Φοβάμαι ότι η Τρόικα με τις νέες ντιρεκτίβες της διακινδυνεύει ένα απάνθρωπο πείραμα, σε μια δοκιμαζόμενη χώρα. Ένα πείραμα στο οποίο δεν έχει εξασφαλιστεί καμιά δικλείδα, καμιά  παράμετρος για τις ανεξέλεγκτες παρενέργειές του.  Θα επαναλάβουμε το εξής απλό και αυτονόητο: Πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να πει «όχι» σε κάποιες παράλογες απαιτήσεις της τρόικας για να διασφαλίσει ότι η Ελλάδα παραμένει ευρωπαϊκή χώρα στο πεδίο της δημόσιας υγείας και της κοινωνικής συνοχής