Θα παραδώσουμε μια βομβαρδισμένη κοινωνία στη νέα γενιά

Συνέντευξη του κου Κωνσταντίνου Μ. Φρουζή, Προέδρου ΣΦΕΕ στη Real News – Κυριακή 16/11/2014

Δεν πρέπει να υπάρχει κανείς σ’ αυτή τη χώρα που να αμφισβητεί το τεράστιο πλήγμα που υφίσταται η υγεία στην Ελλάδα. Αυτό επισημαίνει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος Κωνσταντίνος Φρουζής. Και εξηγεί: “Αρκεί να έχει κάποιος έναν ασθενή στην οικογένειά του για να καταλάβει το οδυνηρό: ότι ή δεν μπορεί να πληρώσει τα ποσοστά συμμετοχής και συνασφάλισης, ή ότι ψάχνει να βρει και δεν βρίσκει φάρμακα στα νοσοκομεία, ή ότι ψάχνει γιατρό και δεν μπορεί να κλείσει ραντεβού μαζί του, ή ότι, ως χρόνια πάσχων, δεν έχει τα αναγκαία χρήματα και τελικά θα χρειαστεί να αναλάβει τη θεραπεία, ή να την κάνει σε αραιούς χρόνους λόγω οικονομικής δυσπραγίας”.

Ποιες είναι οι συνέπειες στην υγεία του Έλληνα από τα μέτρα που έχουν ληφθεί;

Ακούμε το τελευταίο διάστημα από τον πολιτικό λόγο για επικείμενες διαδικασίες σχετικά με την ελάφρυνση των πολιτών από το άχθος των μνημονιακών επιταγών και των πιέσεων τώρα που η οικονομία παίρνει το δρόμο της ανόδου. Κι όμως μέσα σε όλη αυτή την «υποσχεσιολογία» κανένας δεν αναφέρεται στην ανάγκη για βελτίωση των αντικειμενικά σε ελεύθερη πτώση τριτοκοσμικών συνθηκών στην υγεία. Ο πολιτικός λόγος φοβάμαι ότι περιορίζεται σε προεκλογικές εξαγγελίες. Μιλά για φορολογικές ελαφρύνεις μέσω της εκμετάλλευσης του πλεονάσματος, το οποίο εμείς επί της ουσίας οι πάροχοι του φαρμάκου με τις περικοπές, το rebate και clawback εξασφαλίζουμε, υφιστάμενοι τη συρρίκνωση της επιχειρηματικής μας ανάπτυξης.

Και δυστυχώς τα αποτελέσματα της κοντοπρόθεσμης πολιτικής είναι ορατά. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς σ’ αυτή τη χώρα που να αμφισβητεί το τεράστιο πλήγμα που υφίσταται η Υγεία του Έλληνα. Αρκεί να έχει κάποιον ασθενή στην οικογένειά του για να καταλάβει το οδυνηρό, ότι ή δεν μπορεί να πληρώσει τα ποσοστά συμμετοχής και συνασφάλισης, ή ότι ψάχνει να βρει και δεν βρίσκει φάρμακα στα νοσοκομεία, ή ότι ψάχνει γιατρό και δεν μπορεί να κλείσει ραντεβού μαζί του, ή ότι ως χρόνια πάσχων, δεν έχει τα αναγκαία χρήματα, και τελικά θα χρειαστεί να αναβάλει τη θεραπεία, ή την κάνει σε αραιούς χρόνους λόγω οικονομικής δυσπραγίας.

Ποια είναι η επίπτωση στη ζωή των πολιτών και στην υγεία των ασθενών; 

Τόσο εμείς όσο και οι επιστήμονες της υγείας είχαμε προειδοποιήσει ότι τα μέτρα φέρνουν απώλειες στο προσδόκιμο αλλά και την ποιότητα ζωής, απώλεια η οποία μας πρόλαβε πολύ νωρίτερα μάλιστα απ ότι περιμέναμε. Κι έτσι ενώ στην Δυτική Ευρώπη και ιδιαίτερα στις χώρες της Ευρωζώνης το προσδόκιμο ζωής είναι γύρω στα 86 χρόνια, στην Ελλάδα από τα 81 χρόνια που είχαμε ως μέσο όρο ζωής γύρω το 2009-10, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα τελευταία χρόνια  είμαστε σε πορεία που χάνουμε τουλάχιστον 2 με 3 χρόνια. Ελπίζω με το ρυθμό που πάμε να μη φτάσουμε τα 68 των πρώην Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, όπου κατέπεσε το προσδόκιμο μετά την κατάρρευση των συστημάτων και την οικονομική κρίση.

Αναφέρομαι σε αυτή την τραγική διαπίστωση για να επισημάνω ότι το νέο σύστημα, ή καλύτερα «ΜΗ Σύστημα» που προσπαθεί να δομήσει η Κυβέρνηση θέλει να δουλεύουμε περισσότερα χρόνια και επίσης να πληρώνουμε περισσότερα για περίθαλψη. Μειώνοντας το προσδόκιμο, το οποίο  είχε αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες μέσα και από την εισαγωγή καινοτόμων φαρμάκων και ερχόμενοι αντιμέτωποι με τον δραματικό επιπολασμό ασθενειών που συνδέονται με τη γήρανση του πληθυσμού αλλά και τη φθορά λόγω οικονομικής κρίσης, το να μην υπάρχει μέριμνα για την υγεία οδηγεί σε τραγικά αποτελέσματα και κληροδοτεί μια βομβαρδισμένη κοινωνία στην επόμενη γενιά.

Υπάρχει δυνατότητα ν’ αλλάξει αυτή η κατάσταση; 

Eνώ εμείς έχουμε προτάσεις, εμπεριστατωμένες και λόγω της διεθνούς δράσης και εμπειρίας μας ξέρουμε την άμεση αποτελεσματικότητά τους, η Πολιτεία δεν διαθέτει το χρόνο για να ασχοληθεί με το μέλλον που έρχεται με επιθετικές διαθέσεις έχοντας το μυαλό της στις όποιες επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Επαναλαμβάνω ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί εξορθολογισμός της φαρμακευτικής δαπάνης ώστε το 2015 να διατηρηθεί υπό έλεγχο η κατάσταση. Η μόνη βασική πράξη την οποία πρέπει να κάνει η κυβέρνηση και την οποία οφείλει να κάνει απέναντι στους έλληνες ασθενείς είναι να προσθέσει στη Φαρμακευτική περίθαλψη για το 2015 επιπλέον 250 με 300 εκατομμύρια ευρώ.

Καταρχάς, θα πρέπει η εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη, η οποία συνδέεται με το ΑΕΠ και που το 2014 υποχώρησε δραματικά στα 2 δισ. ευρώ, με δεδομένη την πρόβλεψη για αύξηση του ΑΕΠ το 2015 να διαμορφωθεί στα 2,060 δις. Ευρώ (+3%).

Παράλληλα, η δαπάνη για τους ανασφάλιστους, που το Σεπτέμβριο έφθασε τα 6 με 7 εκατομμύρια ευρώ και με μια προβολή για το 2015 θα φθάσει τα 120 – 150 εκατ. ευρώ, θα πρέπει να προστεθεί στα 2,060 δισ.

Τρίτον, θα πρέπει να προστεθούν και τα χρήματα που συγκεντρώνονται μέσω της επιβάρυνσης με 1 ευρώ ανά συνταγή, που αποτελούν και μετάφραση του ποσοστού συνασφάλισης (copayment). Αυτά τα 45 με 50 εκατ. ευρώ, που είναι έσοδα για τον ΕΟΠΥΥ, δεν αφαιρούνται σήμερα από τη φαρμακευτική δαπάνη, όπως συμβαίνει με τα copayment διεθνώς.

Και ένα άλλο σημαντικό κομμάτι όχι μόνο για μας, και τους επιστήμονες της χώρας μας αλλά και για τον έλληνα ασθενή, είναι οι κλινικές μελέτες. Θέλω να πιστεύω πως αυτό το μοναδικό εργαλείο ανάπτυξης και προαγωγής της επιστήμης και των θεραπειών ειδικά για πολύ δύσκολες παθήσεις πρέπει να απεγκλωβιστεί και να αποδώσει. Ελπίζω η Πολιτεία άμεσα να νομοθετήσει και να ανοίξει και εκείνος ο δρόμος.