ΣΦΕΕ: Τα φάρμακα υπάρχουν για να μειώνουν τις δαπάνες υγείας

Συνέντευξη κ. Κωνσταντίνου Μ. Φρουζή, Προέδρου ΣΦΕΕ health.in.gr

Συνέντευξη του Προέδρου του ΣΦΕΕ, κου Κ. Φρουζή στο in.gr, Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου

1. Η μεταρρύθμιση στον χώρο της Υγείας, που υλοποιεί το υπουργείο Υγείας, είναι σε πλήρη εξέλιξη παρά τις αντιδράσεις των εμπλεκομένων φορέων. Σημείο αιχμής για τις φαρμακευτικές εταιρείες της χώρας είναι το ύψος τις φαρμακευτικής δαπάνης για το 2014. Το υπουργείο έχει καθορίσει ως στόχο τα δύο 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο, σε πρόσφατη γενική συνέλευση του ΣΦΕΕ χαρακτηρίσατε τον στόχο αυτό «εξωπραγματικό και ανέφικτο». Γιατί, δεν είναι ρεαλιστικός αυτός ο στόχος, τι «κίνδυνοι» ελλοχεύουν από την επίτευξή του και τι αντιπροτείνει ο ΣΦΕΕ;

Κατ’ αρχήν θα ήθελα να σημειώσω ότι όλοι οι φορείς στον κλάδο της υγείας και δη τα μέλη του συνδέσμου μας, είχαμε ταχθεί υπέρ των κινήσεων για την μεταρρύθμιση στον κλάδο. Το  βλέπαμε από νωρίς ότι η έλλειψη ελέγχου σε πολλούς τομείς του συστήματος, οδηγούσε σε έναν παραλογισμό δαπανών ο οποίος δεν αφορούσε μόνο στο φάρμακο αλλά στο συνολικό τρόπο διαχείρισης. Από την αρχή της κρίσης διαπιστώθηκε η ανάγκη για εξορθολογισμό, όμως οι κινήσεις του υπουργείου έδειξαν να επικεντρώνονται κυρίως στο φάρμακο και μόνο το τελευταίο διάστημα βλέπουμε να έχει ξεκινήσει μια διαδικασία για τον ευρύτερο χώρο. Όμως κι αυτό γίνεται με αγχωμένες σπασμωδικές και άδικες κινήσεις.

Για τα δε 2 δις. ευρώ που προσδιορίστηκαν για το φάρμακο, θα ήθελα να σημειώσω τα εξής: Πρώτον κανείς δεν μας έχει παρουσιάσει ένα σχέδιο βάσει του οποίου να προκύπτει το συγκεκριμένο ύψος δαπάνης και είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει. Δεύτερον, το ποσό αυτό οδηγεί την μέση κατά κεφαλή δαπάνη για τον έλληνα πολίτη στο μισό του μέσου όρου της Ευρώπης και αυτό αντικειμενικό μας κατατάσσει σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας με περιορισμένη πρόσβαση στις θεραπείες. Τρίτον το 2013 κλείνουμε με δημόσια δαπάνη στα 2,37 δις. ευρώ η οποία επιτυγχάνεται με την απόδοση από μέρους μας ενός αυξημένου clawback και χωρίς στη δαπάνη αυτή να έχουν συμπεριληφθεί νέα φάρμακα. Την ίδια στιγμή ήδη το 2013 παρατηρήθηκε μέση αύξηση στη συμμετοχή των ασφαλισμένων για φάρμακα της τάξης του 20%. Ήδη δηλαδή με την περσινή μείωση η οποία προσγείωσε τη δαπάνη κατά 55% από τα υψηλά επίπεδα του 2009, έχουν παρουσιαστεί σημαντικές παρενέργειες στην αγορά. Θεωρούμε λοιπόν δεδομένο ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί.

Με ισοδύναμα μέτρα πιστεύουμε ότι  μπορεί να διασφαλιστεί η πρόσβαση των ασθενών σε υπάρχουσες και νέες θεραπείες. Θεωρώ ότι η τιμή κανενός φαρμάκου δεν θα πρέπει να είναι χαμηλότερη από τον μέσο όρο των 3 χαμηλότερων τιμών στις χώρες της ΕΕ.

Προτείνουμε λοιπόν να αυξηθεί η διείσδυση των φαρμάκων που έχουν τιμή χαμηλότερη από την τιμή αναφοράς (off-patent & γενόσημα) στην αγορά οδηγώντας έτσι στην περαιτέρω εξοικονόμηση στη φαρμακευτική δαπάνη και  να επιταχυνθεί η άμεση εφαρμογή των θεραπευτικών πρωτοκόλλων – registries.

2. Με ποιους τρόπους θα επιχειρήσετε να πείσετε την ελληνική Πολιτεία ότι η αντιπρότασή σας είναι πιο ρεαλιστική στην υλοποίησή της; Μήπως πέραν του διαρκούς διαλόγου με την ηγεσία του υπ. Υγείας, δούμε το 2014 μαζικές αποσύρσεις σκευασμάτων από την ελληνική αγορά;

Εμείς έχουμε αποδείξει ότι δεν προχωράμε ποτέ σε αντιδραστικές και εκβιαστικές κινήσεις, αν εννοείτε ότι θα χρησιμοποιήσουμε την «απειλή» των αποσύρσεων ως μέσο για να πετύχουμε την αλλαγή της πολιτικής. Εμείς είμαστε εδώ για να εξασφαλίζουμε θεραπείες στους έλληνες πολίτες. Αυτή είναι η δουλειά μας. Δεν έχει νόημα να αποσύρουμε φάρμακα καθότι αυτό σημαίνει ότι περιορίζουμε και την επιχειρηματική μας δραστηριότητά.

Θα ήθελα επίσης να πω ότι δεν χρειάζεται να αποδείξουμε με επιχειρήματα το λογικό και το αυτονόητο. Μέσω αντικειμενικών διεθνών πρακτικών έχει κοστολογηθεί η αξία κάθε φαρμάκου. Η Ελλάδα είναι από τις χώρες με τα φθηνότερα  φάρμακα, ειδικά στα on patent. Είναι κάτι που αναγνωρίζει και η Πολιτεία και η Τρόικα. Και αυτό θα πρέπει να οδηγήσει στη στροφή των παρεμβάσεων όχι μόνο την προσφορά αλλά και στη ζήτηση.

Επίσης σε μία χώρα που το ΑΕΠ φθίνει για 6η χρόνια –και πάμε για 7η- το να προσδιορίζει κανείς τη δαπάνη με βάσει το μέγεθος του ΑΕΠ είναι τουλάχιστον άδικο και παράλογο.

3. Θεωρείτε ότι η επίτευξη του στόχου των 2 δισ. ευρώ θα στερήσει την χώρα μας από εισαγωγές καινοτόμων φάρμακων; Ή μήπως δεν είναι μόνο το ύψος της φαρμακευτικής δαπάνης που λειτουργεί ως τροχοπέδη στην είσοδο των νέων φαρμάκων στην Ελλάδα; Εσείς, αλήθεια που αποδίδετε το φαινόμενο της χρονοκαθυστέρησης, δεδομένων των ευρωπαϊκών κανονισμών που υποχρεούται να τηρεί η χώρα μας;

Μιλώντας πιο συγκεκριμένα για τη δαπάνη, να σημειώσω ότι για το 2013 κλείνει στα 2,52 δισ. ευρώ και προϋπολογίζοντας ένα claw back στα 150 εκατ. ευρώ, ο στόχος που έχει τεθεί, βάσει μνημονίου, για 2,37 δισ. ευρώ επιτυγχάνεται.

Αν στη δαπάνη για το 2013 είχαν προστεθεί τα νέα φάρμακα, κάτι που αναμένεται να γίνει το 2014, τότε το συγκεκριμένο ποσό θα ήταν 2,65 δισ. ευρώ, κάτι που θα γίνει το 2014. Με τη λήψη ισοδύναμων μέτρων θα μπορούσε να διατηρηθεί η δαπάνη αυτή στα 2,25 με 2,3 δισ. ευρώ από τα υποτιθέμενα 2,65 δις. ευρώ που ανέφερα περιλαμβάνοντας και τα νέα φάρμακα.

Αλλά η περικοπή 600 εκατ. ευρώ που μας ζητείται για να επιτευχθεί ο στόχος των 2 δισ. ευρώ φαρμακευτική δαπάνη είναι αδύνατη, αν φυσικά θέλουμε την εισαγωγή των νέων θεραπειών. Πιστεύουμε ότι μέσω διαρθρωτικών αλλαγών που θα αυξήσουν τη διείσδυση των γενοσήμων στην αγορά, δημιουργείται χώρος και για καινοτόμα φάρμακα τα οποία όπως προείπα δεν αναμένεται να κυμανθούν πάνω από 80 – 100 εκατ. ευρώ.

Στο ερώτημά σας για το που αποδίδω την καθυστέρηση, ειλικρινά τολμώ να πω ένα «δεν ξέρω». Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα τελευταία νέα φάρμακα που τιμολογήθηκαν προ τετραμήνου δεν μπαίνουν στην θετική λίστα γιατί δεν μπορεί να προχωρήσει στις απαραίτητες εγκρίσεις η σχετική επιτροπή. Το θεωρώ τουλάχιστον ανόητο.

Όπως δεν μπορώ να αποδώσω πουθενά και την μη τήρηση του νόμου για τόσες άλλες αδικίες που υπεστήκαμε τα προηγούμενα χρόνια, με τα λανθασμένα δελτία τιμών, την μη έκδοση αυτών στο διάστημα που προβλέπεται αλλά και για την αναγκαστική εφαρμογή του PSI. Για να μη θίξω και το θέμα του clawback το οποίο ο ίδιος ο υπουργός αποκάλεσε «μέτρο καουμπόικο» αλλά σήμερα υπεραμύνεται της ενίσχυσης αυτού στο νέο νόμο.

4. Δεδομένου ότι η ασφυκτική οικονομική πολιτική που επιβάλλει η τήρηση του Μνημονίου εμποδίσει την είσοδο των καινοτόμων φαρμακευτικών σκευασμάτων στην αγορά, οι φαρμακευτικές εταιρίες θα μπορούσαν να παράσχουν εγγυήσεις για «φιλική» τιμολογιακή πολιτική εκ μέρους τους, ως αντιστάθμισμα στην πιθανή «υποχώρηση» του υπ. Υγείας, πάνω στο θέμα αυτό;

Δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς σημαίνει φιλική τιμή. Πρώτ’ απ’ όλα τα σκευάσματα αυτά παίρνουν την μέση χαμηλότερη τιμή της Ευρώπης και μάλιστα στο δελτίο τιμών του Αυγούστου έχουν ήδη τιμολογηθεί περίπου 100 νέα. Απλά δεν έχουν μπει στην λίστα των αποζημιούμενων. Από κει και πέρα, εδώ και χρόνια στα νοσοκομειακά φάρμακα δίνουμε επιπλέον εκπτώσεις και απλά αυτό που είχαμε ζητήσει είναι αυτή η περαιτέρω έκπτωση να μην δημοσιοποιείται επηρεάζοντας τις τιμές σε άλλα εθνικά συστήματα υγείας. Όμως και σ’ αυτό δεν εισακουστήκαμε. Και από την άλλη μεριά, πόσο πιο «φιλικοί» να γίνουμε όταν για τα φάρμακα που πουλάμε στα νοσοκομεία πληρωνόμαστε μετά από μήνες ή και χρόνια? Τα χρέη προς εμάς παρά τις προσπάθειες φτάνουν το 1, 2 δις. ευρώ. Και φέτος συνεχίζουν να συσσωρεύονται.

5. Πάντως, τον περασμένο Αύγουστο έγινε μια «απόπειρα» τιμολόγησης νέων φαρμακευτικών προϊόντων. Ωστόσο, δυσάρεστη έκπληξη για τους ασθενείς αποτέλεσε το γεγονός ότι πολλά από τα φάρμακα αυτά που ήταν για σοβαρές παθήσεις, όπως ο καρκίνος, δεν αποζημιώνονται τελικά από τα ασφαλιστικά ταμεία με αποτέλεσμα να πρέπει να τα πληρώνουν από την τσέπη τους. Κάποιοι χαρακτήρισαν το γεγονός ως «κοροϊδία» εκ μέρους του υπ. Υγείας. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να αλλάξει στον τρόπο τιμολόγησης παλαιών και νέων φαρμάκων, ώστε να εντάσσονται στην λίστα των αποζημιούμενων σκευασμάτων και τα καινοτόμα προϊόντα;

Ένα μόνο πρέπει να γίνει. Να τηρηθεί ο νόμος. Οι διατάξεις προβλέπουν απόλυτα και συγκεκριμένα το σχετικό χρονοδιάγραμμα. Δεν χρειάζεται ούτε να δημιουργούμε νέες επιτροπές ούτε να βάζουμε προσκόμματα. Όταν υπάρχει αντικειμενικά η ανάγκη για να δοθεί ένα φάρμακο, δεν μπορούμε να «παίζουμε την κολοκυθιά» για το ποιος θα εγκρίνει την διακίνησή του. Δεν παίζουμε με την ανθρώπινη ζωή, ειδικά σε μια περίοδο όπου και η συγκυριακή αποπληρωμή του φαρμάκου από τον ίδιο τον ασθενή είναι αδύνατη.

6. Πιστεύετε ότι θα είχε αξία η έναρξη ενός διαλόγου μεταξύ Πολιτείας και εταιρειών του κλάδου του Φαρμάκου για εκ βάθρων αλλαγή του τρόπου τιμολόγησης των φαρμάκων; Και πόσο πιθανό θεωρείτε να συμβεί αυτό;

Ο διάλογος έχει πάντα αξία. Μάλιστα η αξία αυτή έδειξε να αναβαθμίζεται από τον νέο υπουργό ο οποίος με δική του πρωτοβουλία μας φώναξε όλους τους εκπροσώπους της αλυσίδας φαρμάκου να συζητήσουμε το καλοκαίρι. Όμως τελικά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι είχαμε ένα διάλογο σχεδόν ατελέσφορο.

Νομίζω ότι το σύστημα τιμολόγησης που είχαμε ήταν απλό και λογικό. Οι τρεις χαμηλότερες τιμές στην Ευρώπης προσδιόριζαν τα off patent. Ακολούθως η λήξη της πατέντας οδηγεί στην αυτόματη μείωση των τιμών επιδρώντας και στα γενόσημα και από κει και πέρα η δυναμική τιμολόγηση δίνει μια εξορθολογισμένη και απόλυτα κατανοητή διαδικασία.

Σήμερα με βάσει τις νέες υπουργικές μπλέκουμε σε μια πολυπολοκότητα η οποία δεν ξέρουμε τι εξυπηρετεί. Πάγιο αίτημά μας είναι να μην υπάρχουν γκρίζες ζώνες στις διατάξεις. Με την πολυπλοκότητα και την προσκόλληση στις υπερβολικές παραμέτρους δεν το καταφέρνουμε.

Εμείς είμαστε πάντα ανοιχτοί στο διάλογο. Δεν τον αρνηθήκαμε και επίσης και η πολιτεία δεν τον αρνείται και δεν τον αποφεύγει όπως γνωρίζετε. Το ζήτημα είναι να είναι αποτελεσματικός. Το να καλούμαστε σε συζητήσεις για να γίνουμε απλοί αποδέκτες ανακοινώσεων, και τετελεσμένων νομοθετημάτων, δεν νομίζω ότι είναι κάτι το παραγωγικό που προάγει βελτιώσεις.

7. «Αγκάθι» στις σχέσεις Κράτους – Φαρμακοβιομηχανίας αποτελούν οι πληρωμές των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου, που ενώ τα δύο τελευταία χρόνια και παρά τους στόχους της κυβέρνησης να μη δημιουργήσει νέα γενιά ληξιπρόθεσμων οφειλών, ήδη για το 2013 συνεχίζουν να συσσωρεύονται και αγγίζουν πλέον το ποσό των 450 εκατ. ευρώ περίπου. Σε ποιο στάδιο βρίσκεται η συζήτηση για το θέμα αυτό και πως ο ΣΦΕΕ σκοπεύει να χειριστεί το ζήτημα το 2014; Πιστεύετε ότι, αν η αποπληρωμή γινόταν αποκλειστικά από το υπ. Υγείας θα άλλαζε κάτι, υπό την έννοια της διαφάνειας και της προτεραιότητας;

Μάλλον σας πρόλαβα προηγουμένως μιλώντας για τα χρέη και πρέπει να σας διορθώσω ότι αυτά είναι 1,2 δις. ευρώ και όχι το ποσό που αναφέρατε, εκ των οποίων τα 830 εκατ. ευρώ είναι τα χρέη της τρέχουσας χρήσης. Η αλήθεια είναι ότι πληρωμές γίνονται και για τα προηγούμενα χρόνια και η διαδικασία εξελίσσεται σχετικά ομαλά. Βέβαια πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να μας ζητηθεί περαιτέρω έκπτωση των απαιτήσεών μας.

Το θέμα, όμως,  δεν είναι μόνο τα χρέη που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί αλλά και η αβεβαιότητα που  δημιουργεί η τακτική αυτή των μη προσδιορισμένων πληρωμών. Όλοι οι κανόνες του διεθνούς εμπορίου για τις πιστώσεις, επίσημοι και ανεπίσημοι έχουν καταργηθεί. Αυτό μεγεθύνει την ήδη άσχημη εικόνα για τη χώρα που σε συνδυασμό με την αβεβαιότητα που προκαλεί η ύφεση και το τακτικά αναμορφούμενο φορολογικό πλαίσιο βγάζει τη χώρα από το κάδρο των επενδύσεων των πολυεθνικών.

Σχετικά με τις συζητήσεις, αυτό που μας ανακοινώνεται και σε κάποιο βαθμό το βλέπουμε κιόλας είναι οι δεσμεύσεις ότι όντως οι εξοφλήσεις έχουν μεθοδευτεί. Απλά αισιοδοξούμε να είναι στο μέλλον πιο συγκεκριμένα τα χρονοδιαγράμματα ώστε να ξέρουμε και εμείς πως να κινηθούμε.

Πιστεύω πως ναι, η συγκέντρωση των δράσεων εξόφλησης σε ένα υπουργείο και δη το υγείας θα ήταν μια σημαντική θετική εξέλιξη. Το υπουργείο μπορεί να συγκεντρώσει μέσα από τα εργαλεία μηχανοργάνωσης, αυτά που ήδη διαθέτει και αυτά που επιβάλλεται άμεσα να εγκαταστήσει, να κατηγοριοποιήσει τις δαπάνες, να βρει που τα πράγματα δεν έγιναν σωστά και να αποδώσει αυτά που πρέπει στον καθένα με αξιοκρατία, διαφάνεια και δικαιοσύνη.

8. Το αρνητικό οικονομικό περιβάλλον που χαρακτηρίζει την Ελλάδα την τελευταία πενταετία τουλάχιστον, δεν είναι και το ιδανικότερο για την επιχειρηματική δραστηριοποίηση. Παρ’ όλα αυτά σε έκθεσή της η εταιρεία συμβούλων McKinsey έχει χαρακτηρίσει την φαρμακευτική βιομηχανίας ως «ένα από τα 6 “rising stars” που μπορούν να οδηγήσουν σε αύξηση του ΑΕΠ»  καθώς σύμφωνα με το ΙΟΒΕ «το αποτύπωμα στην Ελληνική Οικονομία της παραγωγής και εμπορίας φαρμάκων μαζί με τις εξαγωγές σε πάνω από 100 χώρες της ελληνικής βιομηχανίας και με την έμμεση και προκαλούμενη επίδραση φτάνει τα 7,5 δις € στη χώρα μας και αγγίζει το 4% του ΑΕΠ μας». Μήπως γι’ αυτούς τους λόγους ο κλάδος του φαρμάκου έχει μπει στο στόχαστρο του κράτους; Εφόσον είστε κερδοφόρος τομέας, λογικό δεν είναι να πρέπει να συμπιέσετε προς τα κάτω το κέρδος σας και να φορολογηθείτε περισσότερο; Βέβαια θα πρέπει να σας αναγνωριστεί ότι είστε πραγματική «κινητήριος δύναμη» της ελληνικής κοινωνίας παρέχοντας χιλιάδες θέσεις εργασίας σε επιστημονικό και μη προσωπικό.

Δυστυχώς θα έλεγα πως δεν έχουμε μπει από πλευρά αναπτυξιακή στο στόχαστρο του κράτους. Η McKinsey και το ΙΟΒΕ τονίζουν ότι είμαστε μοχλός ανάπτυξης με βάση τα όσα έχουμε καταφέρει και με στοιχεία που αφορούν την προ κρίση περίοδο, πριν η δραστηριότητά μας πληγεί με το PSI και τα απανωτά rebate και clawback. Αν η πολιτική επιμείνει στην αποδυνάμωσή μας, το «άστρο» αυτό απλά θα υπάρχει και θα παλεύει να διατηρήσει με όποιο τρόπο μπορεί την αξιοπρεπή περίθαλψη των ελλήνων πολιτών, ενώ μπορεί να προσφέρει πολλαπλάσια

Θα σας πω απλά ότι με το PSI ότι «λίπος» μπορεί να υπήρξε στις εταιρείες από τις καλές κερδοφόρες περιόδους εξαφανίστηκε. Με τη μείωση της δαπάνης σε μια χώρα που τα εισοδήματα έχουν μειωθεί κατά 30% στα χρόνια της ύφεσης, δεν έχουμε και πολλά περιθώρια ανάπτυξης όταν μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις αναγκαστήκαμε να καταναλώσουμε από τις «σάρκες» μας.

Δεν ζητούμε κίνητρα και ειδική μεταχείριση. Ζητάμε να κάνουμε τη δουλειά μας χωρίς παράλογες παρεμβάσεις, άδικα οριζόντια μέτρα και ασταθές φορολογικό περιβάλλον. Από την πλευρά μας ότι μας ζητήθηκε το κάναμε και η Ελλάδα δεν έμεινε ποτέ χωρίς φάρμακα, πέρα από κάποιες ελάχιστες  περιπτώσεις.

Αξίζει να τονίσω επίσης ότι η Ελλάδα είναι αναγνωρισμένη σε πάνω από 80 χώρες για την ποιοτική παραγωγή φαρμάκων και δη γενοσήμων. Μόνο εδώ δεν φαίνεται να το καταλαβαίνουν οι ειδήμονες προσανατολίζοντας την αγορά σε αμφισβητούμενα ανταγωνιστικά σκευάσματα. Τα ελληνικά γενόσημα είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την χώρα. Όμως αν η ελληνική βιομηχανία πιεστεί σε παραγωγές κάτω του κόστους η οποία δυναμική της ελληνικής εξωστρέφειας θα καταπέσει.

Την ίδια στιγμή σχετικά με το θέμα της ανάπτυξης της καινοτομίας, είναι η ίδια η Πολιτεία που ενώ ολοκλήρωσε προ 7-8 μήνες το πλαίσιο για τις κλινικές έρευνες,  κρατά κλειστά τα σύνορα σε μερικές 100άδες εκατομμυρίων ευρώ που μπορούν να παρέλθουν από αυτές, τονώνοντας την απασχόληση και την καινοτομία. Όπως κρατά κλειστά και τα σύνορα στα νέα φάρμακα στερώντας και θεραπείες και ένα μοχλό ανάπτυξης σημαντικών περιφερειακών και οικονομικά εκμεταλλεύσιμων δράσεων.

9. Σε αγοραστή υπηρεσιών υγείας μετατρέπεται από εδώ και στο εξής ο ΕΟΠΥΥ, σύμφωνα με την έκθεση που ενέκρινε το Κυβερνητικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης, την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου. Πως πιστεύετε ότι θα επηρεάσει αυτό, τον χώρο της Υγείας και ειδικότερα τους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων; Θα σταματήσουν τα νοσοκομεία του ΕΣΥ να χρησιμοποιούν το «τρικ» της μη απευθείας παραγγελίας φαρμάκων για να μην επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό τους και της μετάθεσης των παραγγελιών στον ΕΟΠΥΥ;

Ουσιαστικά αυτό που χρειάζεται είναι ένας βιώσιμος προϋπολογισμός για το 2014 με γνώμονα πάντα τις ανάγκες και τη σωστή θεραπεία των ασθενών. Κατά βάση ο ΕΟΠΥΥ για να συνεχίσει να λειτουργεί χωρίς παρενέργειες χρειάζεται 2,3 δις ευρώ για το 2014, ενώ τα νοσοκομεία 700 εκατομμύρια ευρώ. Μείωση κάτω από αυτά τα όρια θα είναι καταστροφική γιατί αγγίζουμε το «οριακό σημείο» πέρα από το οποίο κάθε μείωση ανατρέπει την υποστήριξη της δημόσιας υγείας και εκτοξεύει τα ποσοστά συμμετοχής των ασθενών.

10. Τέλος, στο υλοποιούμενο σχέδιο αναμόρφωσης της Υγείας δεν είδαμε να γίνεται λόγο για την εφαρμογή των Θεραπευτικών Πρωτοκόλλων και τα Μητρώα Ασθενών, που ο ΣΦΕΕ έχει πολλές φορές προτείνει ως αναγκαίες παραμέτρους ενός λειτουργικού συστήματος υγείας. Οι δύο αυτές παράμετροι μπορούν να επηρεάσουν θετικά το σύστημα υγείας της Ελλάδας, τόσο σε επίπεδο πρόσβασης στην θεραπεία όσο και σε οικονομικό επίπεδο;

Θα έλεγα πρωτίστως ότι τα θεραπευτικά πρωτόκολλα και τα μητρώα ασθενών προάγουν τις σωστές πρακτικές για τη σωστή θεραπεία των ασθενών. Εξυπακούεται για ένα πολιτισμένο κράτος ότι η πρόσβαση στις θεραπείες αποτελεί και πρέπει να είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ασθενή και πολίτη αυτής της χώρας. Σε οικονομικό επίπεδο όπως έχω τονίσει επανειλημμένα μέσω της ορθολογισμένης συνταγογράφησης μπορεί το Κράτος να επιτύχει τους στόχους του διατηρώντας ταυτόχρονα ένα επίπεδο περίθαλψης.