Υποθήκη η ζωή των ασθενών έναντι του μνημονιακού στραγγαλισμού

Άρθρο κ. Κωνσταντίνου Μ. Φρουζή, Προέδρου ΣΦΕΕ Ελεύθερος Τύπος

Άρθρο του Προέδρου του ΣΦΕΕ, κου Κ. Φρουζή στον «Ελεύθερο Τύπο» (6/4)

Με ενδιαφέρον και ενθουσιασμό πριν από μερικά χρόνια η παγκόσμια κοινότητα υποδέχτηκε την επιστημονική διαπίστωση πως τα παιδιά που γεννιούνται στις Δυτικές Κοινωνίες από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 και έπειτα θα έχουν προσδόκιμο ζωής που ίσως να ξεπερνά τα 100 χρόνια. Η ιατρική επιστήμη και η εφαρμογή των ευρημάτων της στα συστήματα υγείας αποτελούν τη βάση για την αισιόδοξη αυτή διαπίστωση. Δυστυχώς αυτή η αισιοδοξία δεν φαίνεται να αφοράτα δικά μας παιδιά. Θα έλεγα μάλιστα πως η Ελλάδα αποτελεί ίσως τη μόνη χώρα του Δυτικού Κόσμου που με τις πολιτικές υγείας που εφαρμόζει γυρνά αντίστροφα την πορεία στην ποιότητα και το προσδόκιμο ζωής. Κι αυτό γιατί η πολιτική των μνημονίων δεν υπονομεύει μόνο το μέλλον των παιδιών μας αλλά θέτει ως υποθήκη για τα δάνεια που μας δίνονται ποιοτικά  χρόνια από την ίδια τη ζωή τους.

Οι Κυβερνήσεις των τελευταίων ετών  στις οποίες έπεσε το βάρος της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης, μάταια προσπαθούν να είναι συνεπείς απέναντι στις απαιτήσεις των δανειστών μας, όσο παράλογες και αν είναι αυτές. Με αποτέλεσμα τα μέτρα που έχουν ληφθεί τα τελευταία χρόνια για την υγεία περιορίζονται σχεδόν μόνο σε οριζόντιες κινήσεις εισπρακτικού χαρακτήρα γύρω από τη μείωση των προϋπολογισμών Υγείας και φαρμακευτικής περίθαλψης.

Αποτελεί δεδομένο γεγονός ότι από το 2008 ένα έτος που έχει καταγραφεί και ως το καλύτερο της ελληνικής οικονομίας μετά την ένταξή της στο ευρώ, το ΑΕΠ της χώρας έχει υποχωρήσει κατά 55 δις. ευρώ. Την ίδια στιγμή η φαρμακευτική δαπάνη τα τελευταία 4 χρόνια υποχώρησε το 2013 κατά 55%  πάνω από 3 δις. ευρώ και από 2,3% ως ποσοστό του ΑΕΠ η δαπάνη έπεσε πέρυσι κάτω από το 1,3%!

Συνειδητοποιεί λοιπόν κανείς ότι η οικονομική πολιτική η οποία εφαρμόστηκε λόγω της ύφεσης ήταν δυσανάλογα «εξαντλητική» για τον κλάδο της υγείας και δη του φαρμάκου, ο οποίος έχει εισφέρει στο μέγιστο βαθμό στο «φρενάρισμα» των γενικών κρατικών δαπανών λόγω της υποχώρησης του ΑΕΠ. Βλέποντας μάλιστα την κρατική δαπάνη για περίθαλψη να κατρακυλά περαιτέρω φέτος σε μη βιώσιμα επίπεδα, θα έλεγα ότι η «ανάπτυξη» που αναμένεται φέτος θα προέλθει κυριολεκτικά μέσα από την υποθήκη της υγείας των ελλήνων πολιτών!

Να σημειώσω δε ότι σε όλο τον παραπάνω συλλογισμό δεν συμπεριλαμβάνω και το γεγονός ότι η κοντόφθαλμη αυτή πολιτική στέρησε δυνάμεις από την ελληνική οικονομία αφού η φαρμακευτική βιομηχανία και ο κύκλος του φαρμάκου μπορεί να δημιουργήσει ανάπτυξη, έσοδα και φυσικά είναι ένα «Εθνικό Προϊόν». Και ούτε συμπεριέλαβα και το PSI, ενάντια στις φαρμακευτικές επιχειρήσεις και τις επενδύσεις τους, που μείωσε πάνω από 1,5 δις. ευρώ το καθαρό εσωτερικό χρέος προς το ελληνικό δημόσιο. Όπως καταλαβαίνει κανείς ακόμη και με οικονομικούς όρους, η εφαρμοζόμενη πολιτική απέχει του λογικού συλλογισμού.

Παράλληλα, ακόμη και αν η χώρα γυρίσει σε θετικούς ρυθμούς και το 2015 έχουμε ανάπτυξη, καμιά πολιτική τοποθέτηση για αύξηση των κρατικών χορηγήσεων για την υγεία δεν έχει ανακοινωθεί. Δυστυχώς η τακτική των περικοπών δείχνει αν παγιώνεται από συνήθεια.

Από κει και πέρα αυτή η «συμβολή» της υγείας στην εθνική οικονομία έχει τεράστιο αντίκτυπο στους πολίτες. Ήδη η επιστημονική κοινότητα κάνει λόγο για αύξηση στα κρούσματα ηπατίτιδας και HIV καθώς τα προγράμματα πρόληψης και θεραπείας για τα ναρκωτικά και γενικότερα για την υγεία αντιμετωπίζονται ως πολιτικές πολυτελείας με αποτέλεσμα να υποστούν μεγάλες περικοπές, ενώ πολλά από αυτά καταργήθηκαν. Την ίδια στιγμή τα στοιχεία για το 2013 δείχνουν ότι και τα κρούσματα φυματίωσης στη συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα των χρηστών ναρκωτικών υπερδιπλασιάστηκαν σε σχέση με το 2012. Στα παραπάνω αξίζει να προστεθεί και η αύξηση των θανάτων από τη γρίπη, αλλά ακόμη και η επανεμφάνιση της ελονοσίας!

Μια κατηγορία που πλήττεται εντονότερα είναι οι χρόνια ασθενείς, όταν μάλιστα το 10% αυτών δεν μπορεί να αγοράσει καθόλου φάρμακα ενώ ένας στους τρεις προχώρα σε δικής του «πατέντας» χορήγηση θεραπείας αραιώνοντας τη χρήση φαρμάκων ή τη συχνότητα της. Σύμφωνα επίσης με έρευνα της Εθνικής  Σχολής  Δημόσιας Υγείας 2 στους 3 χρόνια πάσχοντες αντιμετωπίζουν αδυναμία επίσκεψης σε γιατρούς λόγω της οικονομικής τους κατάστασης. Το αποτέλεσμα είναι η λεγόμενη απορρύθμιση των  ασθενών γεγονός που όπως έχει μετρηθεί για σημαντικές χρόνιες ασθένειες όπως το διαβήτη, αυξάνει το κόστος ανά ασθενή για τη δημόσια δαπάνη κατά 70% !

Την ίδια στιγμή η Πολιτεία σταθερά κωφεύει στις λογικές φωνές ένταξης στις αποζημιούμενες θεραπείες των καινοτόμων φαρμάκων. Τα τελευταία 250 σκευάσματα που πήραν τιμή παραμένουν εκτός θετικής λίστας, αναμένοντας μάλλον τις εκλογές. Κι όμως όπως έχει αποδειχτεί μεσοπρόθεσμα για κάθε ένα ευρώ για καινοτόμο φάρμακο εξοικονομούνται περίπου 7 ευρώ για τη δημόσια υγεία με χαμηλότερη νοσοκομειακή περίθαλψη και υψηλότερη παραγωγικότητα των πολιτών. Βέβαια η κοντόφθαλμη συγκυριακή πολιτική λογική στην Ελλάδα δεν μπορεί να φτάσει ως εκεί.

Για μια ακόμη φορά τονίζουμε την ανάγκη αλλαγής ρότας και την ουσιαστική αντιμετώπιση των προβλημάτων με την δαπάνη στην Πρωτοβάθμια περίθαλψη να πρέπει να διαμορφωθεί τουλάχιστον στα 2,3 δισ. ευρώ και στα Νοσοκομεία στα 700 εκατ. ευρώ. Και ξαναλέω, ότι οι σημερινές αποφάσεις θα είναι καταστροφικές καθώς διακυβεύεται η υγεία της κοινωνίας. Μια κοινωνίας η οποία βλέπει το βίο των πολιτών της να χάνει χρόνια παρά τις θυσίες τους σε αυτό το ιδιαίτερα δύσκολο παρόν και χωρίς να βλέπει ότι  εξασφαλίζει ένα καλύτερο μέλλον.